Wydawało mi się, że na temat seksu powiedziano już wszystko, ale po raz kolejny zostałem zaskoczony ludzką pomysłowością. Wyobraźcie sobie przedstawienia w których ubrani mężczyźni symulują stosunki seksualne z niewidzialną partnerką, często w dość perwersyjny sposób, przy akompaniamencie pasującej do klimatu muzyki, przed oczami rozemocjonowanej publiczności. 

Twórca tych pokazów, J-Taro Sugisaku, wyznacza powstanie tzw. „powietrznego seksu” na początek roku 2006. Wtedy to grupa znudzonych, nie mających dziewczyn mężczyzn, postanowiła w podobny sposób wprowadzić do swojego życia odrobinę adrenaliny.

„Powietrzny sex” (Air Sex) to przedziwny spektakl artystyczny, w którym grupa aktorów pokazuje stosunki seksualne z niewidzialnym partnerem. Wykonawca pojawia się na scenie i rozpoczyna akt płciowy, co wygląda (w zależności od tego jak wielki jest Wasz dystans do otaczającej rzeczywistości) niezwykle zabawnie lub wyjątkowo niesmacznie.

Na zaprezentowanym poniżej filmiku wideo możecie zobaczyć skupionych na swoich występach aktorów oraz rozbawioną publiczność. Nie tylko dowiadujemy się, jak zadowolić nieistniejącą kobietę, ale jak sprawić również przyjemność niewidzialnemu czworonogowi. Biedny Azorek, zasługuje na uczucie, ale nie powinien być kochany w równie okrutny sposób.

Najprawdopodobniej „powietrzny seks” to rezultat powiększającej się z każdym dniem przepaści pomiędzy osobami regularnie uprawiającymi miłość i tymi, którzy nie mają do tego sposobności. Zupełnie jak różnica pomiędzy bogatymi i biednymi, tylko w odróżnieniu od osób nie mających pieniędzy mamy tu kochającą Naruto i Gundama bandę otaku, którym strzeliło już dawno 30 lat, ale jeszcze nie zdążyli dorosnąć.

Przyznam, że jestem zaskoczony tym nowym trendem, bo nawet jeśli zawsze uważałem Japonię za bardzo otwartą na sprawy seksu kulturę, to nie spodziewałem się, że może to podążyć podobną ścieżką. Czy faktycznie seks z niewidzialnym partnerem może zastąpić prawdziwe doznania i miłość?

Interesujący reportaż na temat „powietrznego seksu”